Easy like Sunday
Blijf op de hoogte en volg Demy
28 Februari 2016 | Portugal, Figueira da Foz
Vandaag beleefde ik DE zondag der zondagen. De zondag waar iedereen van droomt. En daarmee wil ik absoluut niet tenietdoen aan de zondagen die ik thuis gewend ben: wekker om 7, rennen om 8, lunchen rond half 1 en wat er dan ook volgt. Eerlijk is eerlijk kijk ik uit naar de zondagen deze zomer, waar ik weer samen met pap (en hopelijk ook Nena (die ontzettend goed bezig is met haar voorbereidingen voor de halve marathon!)) en de rest van Trail Team Mestreech een mooie loop kan maken om vervolgens met z’n vieren te genieten van de rest van de dag. Vandaag was een zondag van een totaal ander kaliber, niet vroeg op staan, niet actief, niet productief maar gewoon Luilekkerland voor de volle 100%.
Tot dusver hebben ofwel Lissa of Myriam visite van thuis gehad waardoor we nooit echt de gelegenheid gehad hebben om met z’n 3en te brunchen, iets dat toch wel vrij gewoon is hier thuis en mijn huisgenootjes dus vonden dat ik ook eens keer moest meemaken. Zogezegd, zo gedaan werd ik vanmorgen wakker en heb ik vervolgens met Myriam een half uur in de keuken pannenkoeken staan bakken. En wat is dat een heerlijke manier om wakker te worden, eerlijk waar. Die geur, daar wordt iedereen vrolijk van. Toen Lissa een half uurtje later wakker werd van de geur van deze pannenkoeken werden de rest van de taken voor de brunch verdeeld en zo konden we een half uurtje later aan tafel. Pannenkoeken, verse koffie, oeuf a la coque, verse appelcompote, zoet en hartig beleg, jus, het was er allemaal.
Na deze immense brunch had Lissa verplichtingen en zaten Myriam en ik met de vraag wat we de rest van de dag zouden ondernemen, ‘we could visit the beach’ was haar idee. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik alleen al bij het idee van het strand helemaal blij word. Mijn antwoord was dan ook een volmondig JA. Ongeveer een uurtje later zaten we, helemaal vrolijk van de zon die eindelijk begon te schijnen, in de trein naar Figueira da Foz. Deze badplaats op ongeveer 55 km afstand van Coimbra, makkelijk en goedkoop per trein te bereiken en een van de breedste stranden van Europa (dat hebben we gemerkt ja). Bij aankomst in Figueira da Foz moesten we ongeveer 15 minuten lopen om bij het strand te komen. Deze 15 minuten liepen we door/langs de stad, maar mede doordat het zondag, en dus niets open, was en we allebei ontzettend uitkeken naar het strand hebben we hier niet veel aandacht aan besteedt en zijn in een raptempo doorgelopen naar het strand, het zand en de zee. Eenmaal aangekomen aan het begin van het strand, bleek het nogal een opgave om daadwerkelijk tot aan het water te komen. Dit kwam niet alleen doordat dit strand ontzettend breed was, maar vooral door wind en het rondvliegende zand dat ons onderweg tegenmoet kwam. Voor diegene die zich mijn reis naar SXM nog kunnen herinneren, dit was ongeveer vergelijkbaar met de opstijgende vliegtuigen die we daar eventjes dachten te spotten, sand everywhere. Nadat we de kustlijn bereikt hadden hebben we het dan ook snel opgegeven en een mooi, beschut, terrasje opgezocht. Hier hebben we de rest van de namiddag, onder het genot van een wijntje, genoten van het uitzicht en de ondergaande zon. Wat een fraai gezicht!
Eenmaal terug in Coimbra stond ons nog een dinertje te wachten, een studievriendinnetje van Myriam en Lissa organiseerde namelijk een etentje om haar laatste avond in Coimbra te vieren. Zij was Italiaans en ik dus nog gelukkiger. Voor dit dinertje was Myriam gevraagd een dessert voor te bereiden, waarbij ik haar met alle plezier geholpen heb. Een chocoladetaart met zelfgemaakte karamel (jazeker, de meid kan zelfs karamel maken). Met heerlijke muziek op de achtergrond hebben we dus nog een uurtje in de keuken staan kokerellen om vervolgens te genieten van heerlijke pasta, ricotta/tonijn/iets-balletjes waarvan ik de naam niet weet en onze chocoladetaart. Inmiddels zit ik uitgeput, maar voldaan, op de bank en ben ik blij als ik dadelijk met mijn bed kan knuffelen. Wat ’n mooie dag!
Hopelijk hebben jullie ook allemaal een mooi weekend gehad! Sleep tight!
Beijinhos,
Demy
Tot dusver hebben ofwel Lissa of Myriam visite van thuis gehad waardoor we nooit echt de gelegenheid gehad hebben om met z’n 3en te brunchen, iets dat toch wel vrij gewoon is hier thuis en mijn huisgenootjes dus vonden dat ik ook eens keer moest meemaken. Zogezegd, zo gedaan werd ik vanmorgen wakker en heb ik vervolgens met Myriam een half uur in de keuken pannenkoeken staan bakken. En wat is dat een heerlijke manier om wakker te worden, eerlijk waar. Die geur, daar wordt iedereen vrolijk van. Toen Lissa een half uurtje later wakker werd van de geur van deze pannenkoeken werden de rest van de taken voor de brunch verdeeld en zo konden we een half uurtje later aan tafel. Pannenkoeken, verse koffie, oeuf a la coque, verse appelcompote, zoet en hartig beleg, jus, het was er allemaal.
Na deze immense brunch had Lissa verplichtingen en zaten Myriam en ik met de vraag wat we de rest van de dag zouden ondernemen, ‘we could visit the beach’ was haar idee. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik alleen al bij het idee van het strand helemaal blij word. Mijn antwoord was dan ook een volmondig JA. Ongeveer een uurtje later zaten we, helemaal vrolijk van de zon die eindelijk begon te schijnen, in de trein naar Figueira da Foz. Deze badplaats op ongeveer 55 km afstand van Coimbra, makkelijk en goedkoop per trein te bereiken en een van de breedste stranden van Europa (dat hebben we gemerkt ja). Bij aankomst in Figueira da Foz moesten we ongeveer 15 minuten lopen om bij het strand te komen. Deze 15 minuten liepen we door/langs de stad, maar mede doordat het zondag, en dus niets open, was en we allebei ontzettend uitkeken naar het strand hebben we hier niet veel aandacht aan besteedt en zijn in een raptempo doorgelopen naar het strand, het zand en de zee. Eenmaal aangekomen aan het begin van het strand, bleek het nogal een opgave om daadwerkelijk tot aan het water te komen. Dit kwam niet alleen doordat dit strand ontzettend breed was, maar vooral door wind en het rondvliegende zand dat ons onderweg tegenmoet kwam. Voor diegene die zich mijn reis naar SXM nog kunnen herinneren, dit was ongeveer vergelijkbaar met de opstijgende vliegtuigen die we daar eventjes dachten te spotten, sand everywhere. Nadat we de kustlijn bereikt hadden hebben we het dan ook snel opgegeven en een mooi, beschut, terrasje opgezocht. Hier hebben we de rest van de namiddag, onder het genot van een wijntje, genoten van het uitzicht en de ondergaande zon. Wat een fraai gezicht!
Eenmaal terug in Coimbra stond ons nog een dinertje te wachten, een studievriendinnetje van Myriam en Lissa organiseerde namelijk een etentje om haar laatste avond in Coimbra te vieren. Zij was Italiaans en ik dus nog gelukkiger. Voor dit dinertje was Myriam gevraagd een dessert voor te bereiden, waarbij ik haar met alle plezier geholpen heb. Een chocoladetaart met zelfgemaakte karamel (jazeker, de meid kan zelfs karamel maken). Met heerlijke muziek op de achtergrond hebben we dus nog een uurtje in de keuken staan kokerellen om vervolgens te genieten van heerlijke pasta, ricotta/tonijn/iets-balletjes waarvan ik de naam niet weet en onze chocoladetaart. Inmiddels zit ik uitgeput, maar voldaan, op de bank en ben ik blij als ik dadelijk met mijn bed kan knuffelen. Wat ’n mooie dag!
Hopelijk hebben jullie ook allemaal een mooi weekend gehad! Sleep tight!
Beijinhos,
Demy
-
29 Februari 2016 - 16:13
Ine:
Hoi Deemke.
Heerlijk te zien en te lezen dat je het zo naar de zin hebt. Foto,s zien er goed uit. Jaa...langzaam wordt het zomer en geniet je nog meer vd strand. En dan , als afsluiting , verse vis en een overheerlijke Vino Bianco. Amuseer je maar goed. Altijd fijn weer om je verhalen te lezen. Love you. ♥️♥️ -
29 Februari 2016 - 18:56
Ankie:
Hakuna matata!
Super, gaan we invoeren en zeer zeker die stapel pannenkoeken.
Klinkt geweldig!
En je heb Myriam toch zeker het recept gevraagd van de chocoladetaart:)
Lieverd, een fijne week en alvast heel veel plezier komend weekend.
Dikke knuffel,
-
01 Maart 2016 - 20:47
Käthy:
Totally my kind of day -
06 Maart 2016 - 18:30
Truus:
Hoi Demy heb weer genoten van je verhaaltje ik zie het voor me. Ook moole foto's . Nog even en dan komt het goeie weer kun je helemaal genieten.
Grt uit n kletsnat Valkenburg
Dikke knuffel -
06 Maart 2016 - 19:01
Rene:
Die zondagen met mij - nena- en Runners Only zullen heel snel komen sjat,
Er zit al een maand op en binnenkort komen we jou bezoeken en knuffel ik je kapot.
Ennnnnn gaan we ook nog samen met Nena genieten van de halve marathon van lissabon.
Geniet ervan sjat.
T is zo voorbij. ❤️ -
06 Maart 2016 - 22:21
Loek En Marjo:
Wat een schitterende verhalen en een super ervaring alweer. Het gaat je goed af zo te lezen. Heb nog veel plezier, geniet van je nieuwe vriendschappen en onthou alle recepten. Kun je mam en pap verassen als je weer in Margraten terug bent. Groetjes oet ein regenachtig en koud Wielder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
