Home sweet home
Blijf op de hoogte en volg Demy
28 Juli 2016 | Nederland, Maastricht
Olá, Hola, Salut, Hallo,
In mijn vorige reisverslag schreef ik al dat jullie nog een allerlaatste update van me tegoed hadden. Hoewel ik de meesten van jullie inmiddels al weer gezien heb, en deze mensen dus ook al weten hoe mijn verhaal eindigt, wil ik jullie toch nog eventjes mee terug nemen na de dag dat ik na 5 maanden weer thuiskwam en de week die volgde.
3 juli kwam ik na een halve dag reizen rond 15h op Charleroi airport aan. Eenmaal uit het vliegtuig wist ik niet hoe snel ik in de aankomsthal moest komen, hier stonden René, Ank en Nena namelijk op me te wachten. Nu wil ik mezelf natuurlijk niet al te veel veren in de kont steken maar ik geloof dat zij alle drie net zo blij waren mij weer te zien als dat ik blij was hun weer te zien! Enfin, na eventjes geknuffeld te hebben wisten we niet hoe snel we het vliegveld moesten verlaten (want tja, gekke mensen overal) en toen we eindelijk in de auto zaten volgde ’n reis naar huis waarin we allemaal veel te vertellen hadden (oké, vooral ik had veel te vertellen natuurlijk). Eenmaal in Margraten aangekomen kreeg in de opdracht gebukt achter de bijrijdersstoel te gaan zitten, niemand mocht mij namelijk zien. Stiekem heb ik toen natuurlijk wel een beetje om me heen gekeken, denkende dat alles heel erg anders zou zijn. Niet dus, het voelde eigenlijk gewoon als thuiskomen na een vakantie van 10 dagen, heel gek.
Eventjes terug te komen op dat niemand mij mocht zien. Wellicht kunnen jullie je nog herinneren dat ik een aantal reisverslagen geleden vertelde dat ik 6 juli, samen met Lissa, naar huis zou komen. Toen wist ik echter al lang dat dat niet waar was, dat ik 3 juli al naar huis zou komen. De reden daarvoor was als volgt: er was nog 1 Spaans toets die ik op Zuyd moest maken voordat ik al mijn toetsen gehaald zou hebben en dus officieel zou mogen beginnen met afstuderen (a.s. september). Hoewel ik dit al lang wist, dacht ik dat ik pas in augustus de gelegenheid zou hebben deze te maken. Echter bleek vlak voordat ik mijn ticket naar huis boekte dat ik op 4 juli deze toets ook zou kunnen maken en er in dat geval dus hopelijk voor altijd vanaf zou zijn. Een zomer zonder zorgen sprak mij natuurlijk wel aan en dus besloot ik 3 juli naar huis te komen. Gezien de omvang van deze toets en het feit dat ik niet zo heel veel hieraan had kunnen doen in de weken daarvoor, besloot ik (bijna) niemand te vertellen dat ik thuiskwam, zodat ik me nog een hele dag kon focussen op deze toets.
Zogezegd zo gedaan kroop ik zondag avond na ’n heerlijke BBQ (mede mogelijk gemaakt door papa’s nieuwe schatje) achter de boeken en stond ik ook maandag alweer vroeg naast m’n bed om alles erin te stampen. Om 15h30 vond mijn toets plaats, waarvan later overigens bleek dan ik hem met een 6,5 gehaald heb. Hier ben ik natuurlijk ontzettend blij mee en ik moet zeggen, het voelt wel verdomde goed dat ik me geen zorgen meer hoef te maken om de toetsen aan het einde van de zomervakantie, die heb ik namelijk niet meer! Na deze toets had ik afgesproken met Anne en samen het haar zou ik ietsje later Linds verrassen (zelfs zij wist niet dat ik al thuis was!). Later op de avond heeft ook Nena ons nog vergezeld en hebben we met z’n 4en een ontzettend gezellige avond op het Vrijthof gehad, alsof ik nooit was weggeweest!
Ook de dag die volgde was een spannende dag. Dat ik nu officieel mag beginnen met afstuderen betekend namelijk dat ik ook een geschikte stageplek moest vinden. Reeds in Coimbra had ik gereageerd op een vacature bij Chapeau Magazine maar gezien de afstand kon ik toen nog niet op gesprek komen en werd dit gesprek dus op deze dinsdagmiddag gepland. Toch wel een beetje in spanning kwam ik bij Chapeau Magazine aan en hoewel ik niet meer precies weet wat ik allemaal gezegd en verteld heb, bleek enkele dagen later dat ook dit geslaagd was en ik ben aangenomen als stagiaire bij Chapeau. Per 5 september zal ik hier gedurende 18 weken fulltime meedraaien en na deze 18 weken zal ook ik, naar alle waarschijnlijkheid, mijn bachelor in de pocket hebben!
Toen ik thuis kwam van mijn gesprek bij Chapeau was het tijd voor deel 2 van de verrassing, ook oma’s, tantes & ooms wisten namelijk niet dat ik thuis was en waren rond 19h uitgenodigd voor een kopje koffie en stukje vlaai ter eren van Nena haar propedeuse. Na ’n half uurtje zat iedereen eindelijk aan tafel en was voorzien van koffie en lekkers. Toen ik dit via app van Ank te horen kreeg kwam ik via de achterdeur binnen gewandeld en was iedereen totaal verrast mij te zien. Missie geslaagd, zowel Linds als de familie hadden helemaal niets door! Knuffels en kusjes volgde en ook deze avond werd het gezellig en werd er, wederom door mij, veel verteld. Kun je nagaan, zelfs na mijn reisverslagen is er nog zo veel meer te vertellen over mijn 5 maanden als Erasmus student.
Op woensdag 6 juli kwam Lissa naar zuid Limburg. Zij zou de zondag erna vanaf Amsterdam naar Quito vliegen en samen hadden we dus besloten dat ze van tevoren een paar daagjes naar mij zou komen. In de namiddag haalde ik haar op op Zaventem en ’n paar uurtjes later werden we thuis verwelkomt met rijstevlaai met slagroom, de lokale specialiteit. Na 5 maanden viel deze mij zeker goed en ook Lissa vond ’t heerlijk. Met de buik vol besloten we ’n stukje te wandelen en heb ik Lissa laten zien waar ik ben opgegroeid. Mij zelf leek dit niet heel erg speciaal maar Lissa heeft van elk gebouw en elke baksteen die ik haar heb laten zien genoten. ’s Avonds bereidde Ank een heerlijke pasta en vertrok ik later met Linds en Lissa naar Valkenburg voor een drankje. Erg laat hebben we het deze avond niet gemaakt, de dag daarna zouden we vroeg op staan en de hele dag in Maastricht besteden.
Natuurlijk zouden wij wij niet zijn als we daadwerkelijk op tijd waren en was het uiteindelijk alsnog rond de middag tegen de tijd dat we in Maastricht waren. Hier heb ik eindelijk alle kennis die ik in de afgelopen paar jaren bij de VVV heb opgedaan, kunnen gebruiken en Lissa iedere straat van het centrum laten zien en alle weetjes die hiermee gepaard gingen verteld. Halverwege deze rondleiding hebben we op de Markt een pitstop gehouden en hebben we zuurvlees gegeten want dat kon natuurlijk niet missen aan deze rondleiding door Maastricht! Toen we later die avond tegen ’n uur of 22h thuis kwamen waren we allebei helemaal uitgeput en zijn dan ook vrij snel in slaap gevallen.
Vrijdagochtend heb ik mijn, inmiddels bekende en begeerde, bananenpannenkoeken gemaakt. Deze mix van banaan, ei en havermout heb ik in Portugal vaak als ontbijt gemaakt en was al snel geliefd bij Myriam en Lissa, vandaar dan ook dat Lissa ze nog minstens 1 keer als ontbijt wou en daardoor inmiddels ook Ank me al ’n paar keer is komen vragen of ik alsjeblieft pannenkoekjes voor haar wil maken (lijkt erop dat ik echt iets heb geleerd in de keuekn). Na ons ontbijt zijn we samen met Lissa boodschappen gaan doen. De dag erna was namelijk een BBQ georganiseerd om samen met vrienden en klasgenootjes te vieren dat ik weer thuis was (schijnbaar waren daar dus inderdaad mensen echt blij om) en Lissa wou niets liever dan naar een Nederlandse supermarkt. In de supermarkt hebben papa en ik de meeste boodschappen voor de BBQ gedaan en heeft Lissa een flinke voorraad aan drop, speculaas, pindakaas en stroopwafels ingeslagen en liepen we na een tijdje met volgeladen karren de supermarkt naar buiten. Na deze inspanning stond ons nog een actieve middag te wachten, na de kennismaking met Maastricht was het namelijk tijd voor een rondje heuvelland, en wel te fiets. Gedurende de namiddag hebben Lissa en ik flink wat dorpjes gezien en zijn uiteindelijk in Vaals op het terras beland. De weg terug naar huis viel iets zwaarder en we waren dan ook allebei maar wat blij toen we de fiets eindelijk weer konden parkeren en 5 minuten later thuis waren. Na deze toch wel inspannende fietstocht werd er thuis weer heerlijk gekookt en lagen we ook op vrijdag weer vroeg in ons nest. Stelletje oude wijven dat we waren. Echter ook deze keer weer met een goede reden, de dag erna was namelijk mijn welkomthuis feestje/BBQ en aangezien deze al rond 18h zou beginnen stonden we al weer vroeg met z’n 5en in de keuken om alles voor de bereiden. Toen dit tegen ’n uur of 3 gedaan was, was het tijd voor ‘n Nederlandse delicatesse: bitterballen. Na de rijstevlaai met slagroom, het zuurvlees en de kriekjes was dit namelijk het enige dat Lissa nog niet geprobeerd had! Ook de bitterballen vielen gelukkig goed in de smaak en ik denk dus wel dat ik Lissa met de juiste ingrediënten nog een keer naar Nederland gelokt krijg haha.
Om 18h zou mijn feestje beginnen maar daar ik het afgelopen half jaar wel vaker last heb gehad van het Portugese kwartiertje en alle mensen die dus altijd te laat zijn, bleek nu dat mijn Nederlandse vrienden allemaal uit precies hetzelfde hout gesneden zijn. Op Linds en Ann na kwam iedereen pas veel later binnendruppelen en was het dus 19h30 tegen de tijd dat papa z’n nieuwe schatje kon aanzetten. Heel veel lekkers later waren de buikjes goed gevuld en werd het feestje al dansend voortgezet. Ik heb ontzettend genoten van deze avond, het was natuurlijk ontzettend fijn iedereen weer te zien en een mooi laatste feestje met Lissa samen (voor nu dan). Toen het feestje tegen 01h30 was afgelopen zijn Lissa en ik snel naar bed gegaan, om 04h ging namelijk alweer de wekker en heb ik Lissa samen met Ank naar de Maastricht gebracht, vanaf hier is zij per bus naar Schiphol gereisd. Kusjes, knuffels, gemengde gevoelens & tot heel snel en daarna was ik stiekem ook wel blij dat ik voor een paar uurtjes weer terug het bed in kon!
En dat was het dat echt, het einde van mijn Erasmus (en het begin van mijn zomervakantie). Met ’n lach en ’n traan heb ik het prachtige Portugal verlaten (en ben ik nu toch wel een beetje jaloers op iedereen die een tripje naar Portugal op de planning heeft staan) en ben ik langzaam maar zeker naar huis gekomen. Onze reis naar Madrid en Bordeaux, en vervolgens het bezoekje van Lissa heeft het natuurlijk wel een stukje minder moeilijk gemaakt om richting thuis te komen. Niet dat het moeilijk was om naar terug huis, en dus naar jullie, te komen, maar er is ook wel ’n stukje thuis achtergebleven onder de Portugese zon (inmiddels schijnt de zon…)! Gelukkig voelde het hier thuis al snel (na 5 minuten) alsof ik nooit was weggeweest en ga ik de komende tijd nog heel veel supergave dingen doen en beleven. Op naar de volgende uitdaging!
Obrigada aan jullie allemaal, voor het lezen van mijn reisverslagen en alle lieve reacties die ik heb mogen ontvangen! Ik heb ervan genoten mijn verhalen met jullie te kunnen delen en hoop snel weer een nieuwe reis te mogen maken waar ik jullie dan natuurlijk ook met veel plezier van op de hoogte zal houden.
Até ja
Beijinhos, Demy
In mijn vorige reisverslag schreef ik al dat jullie nog een allerlaatste update van me tegoed hadden. Hoewel ik de meesten van jullie inmiddels al weer gezien heb, en deze mensen dus ook al weten hoe mijn verhaal eindigt, wil ik jullie toch nog eventjes mee terug nemen na de dag dat ik na 5 maanden weer thuiskwam en de week die volgde.
3 juli kwam ik na een halve dag reizen rond 15h op Charleroi airport aan. Eenmaal uit het vliegtuig wist ik niet hoe snel ik in de aankomsthal moest komen, hier stonden René, Ank en Nena namelijk op me te wachten. Nu wil ik mezelf natuurlijk niet al te veel veren in de kont steken maar ik geloof dat zij alle drie net zo blij waren mij weer te zien als dat ik blij was hun weer te zien! Enfin, na eventjes geknuffeld te hebben wisten we niet hoe snel we het vliegveld moesten verlaten (want tja, gekke mensen overal) en toen we eindelijk in de auto zaten volgde ’n reis naar huis waarin we allemaal veel te vertellen hadden (oké, vooral ik had veel te vertellen natuurlijk). Eenmaal in Margraten aangekomen kreeg in de opdracht gebukt achter de bijrijdersstoel te gaan zitten, niemand mocht mij namelijk zien. Stiekem heb ik toen natuurlijk wel een beetje om me heen gekeken, denkende dat alles heel erg anders zou zijn. Niet dus, het voelde eigenlijk gewoon als thuiskomen na een vakantie van 10 dagen, heel gek.
Eventjes terug te komen op dat niemand mij mocht zien. Wellicht kunnen jullie je nog herinneren dat ik een aantal reisverslagen geleden vertelde dat ik 6 juli, samen met Lissa, naar huis zou komen. Toen wist ik echter al lang dat dat niet waar was, dat ik 3 juli al naar huis zou komen. De reden daarvoor was als volgt: er was nog 1 Spaans toets die ik op Zuyd moest maken voordat ik al mijn toetsen gehaald zou hebben en dus officieel zou mogen beginnen met afstuderen (a.s. september). Hoewel ik dit al lang wist, dacht ik dat ik pas in augustus de gelegenheid zou hebben deze te maken. Echter bleek vlak voordat ik mijn ticket naar huis boekte dat ik op 4 juli deze toets ook zou kunnen maken en er in dat geval dus hopelijk voor altijd vanaf zou zijn. Een zomer zonder zorgen sprak mij natuurlijk wel aan en dus besloot ik 3 juli naar huis te komen. Gezien de omvang van deze toets en het feit dat ik niet zo heel veel hieraan had kunnen doen in de weken daarvoor, besloot ik (bijna) niemand te vertellen dat ik thuiskwam, zodat ik me nog een hele dag kon focussen op deze toets.
Zogezegd zo gedaan kroop ik zondag avond na ’n heerlijke BBQ (mede mogelijk gemaakt door papa’s nieuwe schatje) achter de boeken en stond ik ook maandag alweer vroeg naast m’n bed om alles erin te stampen. Om 15h30 vond mijn toets plaats, waarvan later overigens bleek dan ik hem met een 6,5 gehaald heb. Hier ben ik natuurlijk ontzettend blij mee en ik moet zeggen, het voelt wel verdomde goed dat ik me geen zorgen meer hoef te maken om de toetsen aan het einde van de zomervakantie, die heb ik namelijk niet meer! Na deze toets had ik afgesproken met Anne en samen het haar zou ik ietsje later Linds verrassen (zelfs zij wist niet dat ik al thuis was!). Later op de avond heeft ook Nena ons nog vergezeld en hebben we met z’n 4en een ontzettend gezellige avond op het Vrijthof gehad, alsof ik nooit was weggeweest!
Ook de dag die volgde was een spannende dag. Dat ik nu officieel mag beginnen met afstuderen betekend namelijk dat ik ook een geschikte stageplek moest vinden. Reeds in Coimbra had ik gereageerd op een vacature bij Chapeau Magazine maar gezien de afstand kon ik toen nog niet op gesprek komen en werd dit gesprek dus op deze dinsdagmiddag gepland. Toch wel een beetje in spanning kwam ik bij Chapeau Magazine aan en hoewel ik niet meer precies weet wat ik allemaal gezegd en verteld heb, bleek enkele dagen later dat ook dit geslaagd was en ik ben aangenomen als stagiaire bij Chapeau. Per 5 september zal ik hier gedurende 18 weken fulltime meedraaien en na deze 18 weken zal ook ik, naar alle waarschijnlijkheid, mijn bachelor in de pocket hebben!
Toen ik thuis kwam van mijn gesprek bij Chapeau was het tijd voor deel 2 van de verrassing, ook oma’s, tantes & ooms wisten namelijk niet dat ik thuis was en waren rond 19h uitgenodigd voor een kopje koffie en stukje vlaai ter eren van Nena haar propedeuse. Na ’n half uurtje zat iedereen eindelijk aan tafel en was voorzien van koffie en lekkers. Toen ik dit via app van Ank te horen kreeg kwam ik via de achterdeur binnen gewandeld en was iedereen totaal verrast mij te zien. Missie geslaagd, zowel Linds als de familie hadden helemaal niets door! Knuffels en kusjes volgde en ook deze avond werd het gezellig en werd er, wederom door mij, veel verteld. Kun je nagaan, zelfs na mijn reisverslagen is er nog zo veel meer te vertellen over mijn 5 maanden als Erasmus student.
Op woensdag 6 juli kwam Lissa naar zuid Limburg. Zij zou de zondag erna vanaf Amsterdam naar Quito vliegen en samen hadden we dus besloten dat ze van tevoren een paar daagjes naar mij zou komen. In de namiddag haalde ik haar op op Zaventem en ’n paar uurtjes later werden we thuis verwelkomt met rijstevlaai met slagroom, de lokale specialiteit. Na 5 maanden viel deze mij zeker goed en ook Lissa vond ’t heerlijk. Met de buik vol besloten we ’n stukje te wandelen en heb ik Lissa laten zien waar ik ben opgegroeid. Mij zelf leek dit niet heel erg speciaal maar Lissa heeft van elk gebouw en elke baksteen die ik haar heb laten zien genoten. ’s Avonds bereidde Ank een heerlijke pasta en vertrok ik later met Linds en Lissa naar Valkenburg voor een drankje. Erg laat hebben we het deze avond niet gemaakt, de dag daarna zouden we vroeg op staan en de hele dag in Maastricht besteden.
Natuurlijk zouden wij wij niet zijn als we daadwerkelijk op tijd waren en was het uiteindelijk alsnog rond de middag tegen de tijd dat we in Maastricht waren. Hier heb ik eindelijk alle kennis die ik in de afgelopen paar jaren bij de VVV heb opgedaan, kunnen gebruiken en Lissa iedere straat van het centrum laten zien en alle weetjes die hiermee gepaard gingen verteld. Halverwege deze rondleiding hebben we op de Markt een pitstop gehouden en hebben we zuurvlees gegeten want dat kon natuurlijk niet missen aan deze rondleiding door Maastricht! Toen we later die avond tegen ’n uur of 22h thuis kwamen waren we allebei helemaal uitgeput en zijn dan ook vrij snel in slaap gevallen.
Vrijdagochtend heb ik mijn, inmiddels bekende en begeerde, bananenpannenkoeken gemaakt. Deze mix van banaan, ei en havermout heb ik in Portugal vaak als ontbijt gemaakt en was al snel geliefd bij Myriam en Lissa, vandaar dan ook dat Lissa ze nog minstens 1 keer als ontbijt wou en daardoor inmiddels ook Ank me al ’n paar keer is komen vragen of ik alsjeblieft pannenkoekjes voor haar wil maken (lijkt erop dat ik echt iets heb geleerd in de keuekn). Na ons ontbijt zijn we samen met Lissa boodschappen gaan doen. De dag erna was namelijk een BBQ georganiseerd om samen met vrienden en klasgenootjes te vieren dat ik weer thuis was (schijnbaar waren daar dus inderdaad mensen echt blij om) en Lissa wou niets liever dan naar een Nederlandse supermarkt. In de supermarkt hebben papa en ik de meeste boodschappen voor de BBQ gedaan en heeft Lissa een flinke voorraad aan drop, speculaas, pindakaas en stroopwafels ingeslagen en liepen we na een tijdje met volgeladen karren de supermarkt naar buiten. Na deze inspanning stond ons nog een actieve middag te wachten, na de kennismaking met Maastricht was het namelijk tijd voor een rondje heuvelland, en wel te fiets. Gedurende de namiddag hebben Lissa en ik flink wat dorpjes gezien en zijn uiteindelijk in Vaals op het terras beland. De weg terug naar huis viel iets zwaarder en we waren dan ook allebei maar wat blij toen we de fiets eindelijk weer konden parkeren en 5 minuten later thuis waren. Na deze toch wel inspannende fietstocht werd er thuis weer heerlijk gekookt en lagen we ook op vrijdag weer vroeg in ons nest. Stelletje oude wijven dat we waren. Echter ook deze keer weer met een goede reden, de dag erna was namelijk mijn welkomthuis feestje/BBQ en aangezien deze al rond 18h zou beginnen stonden we al weer vroeg met z’n 5en in de keuken om alles voor de bereiden. Toen dit tegen ’n uur of 3 gedaan was, was het tijd voor ‘n Nederlandse delicatesse: bitterballen. Na de rijstevlaai met slagroom, het zuurvlees en de kriekjes was dit namelijk het enige dat Lissa nog niet geprobeerd had! Ook de bitterballen vielen gelukkig goed in de smaak en ik denk dus wel dat ik Lissa met de juiste ingrediënten nog een keer naar Nederland gelokt krijg haha.
Om 18h zou mijn feestje beginnen maar daar ik het afgelopen half jaar wel vaker last heb gehad van het Portugese kwartiertje en alle mensen die dus altijd te laat zijn, bleek nu dat mijn Nederlandse vrienden allemaal uit precies hetzelfde hout gesneden zijn. Op Linds en Ann na kwam iedereen pas veel later binnendruppelen en was het dus 19h30 tegen de tijd dat papa z’n nieuwe schatje kon aanzetten. Heel veel lekkers later waren de buikjes goed gevuld en werd het feestje al dansend voortgezet. Ik heb ontzettend genoten van deze avond, het was natuurlijk ontzettend fijn iedereen weer te zien en een mooi laatste feestje met Lissa samen (voor nu dan). Toen het feestje tegen 01h30 was afgelopen zijn Lissa en ik snel naar bed gegaan, om 04h ging namelijk alweer de wekker en heb ik Lissa samen met Ank naar de Maastricht gebracht, vanaf hier is zij per bus naar Schiphol gereisd. Kusjes, knuffels, gemengde gevoelens & tot heel snel en daarna was ik stiekem ook wel blij dat ik voor een paar uurtjes weer terug het bed in kon!
En dat was het dat echt, het einde van mijn Erasmus (en het begin van mijn zomervakantie). Met ’n lach en ’n traan heb ik het prachtige Portugal verlaten (en ben ik nu toch wel een beetje jaloers op iedereen die een tripje naar Portugal op de planning heeft staan) en ben ik langzaam maar zeker naar huis gekomen. Onze reis naar Madrid en Bordeaux, en vervolgens het bezoekje van Lissa heeft het natuurlijk wel een stukje minder moeilijk gemaakt om richting thuis te komen. Niet dat het moeilijk was om naar terug huis, en dus naar jullie, te komen, maar er is ook wel ’n stukje thuis achtergebleven onder de Portugese zon (inmiddels schijnt de zon…)! Gelukkig voelde het hier thuis al snel (na 5 minuten) alsof ik nooit was weggeweest en ga ik de komende tijd nog heel veel supergave dingen doen en beleven. Op naar de volgende uitdaging!
Obrigada aan jullie allemaal, voor het lezen van mijn reisverslagen en alle lieve reacties die ik heb mogen ontvangen! Ik heb ervan genoten mijn verhalen met jullie te kunnen delen en hoop snel weer een nieuwe reis te mogen maken waar ik jullie dan natuurlijk ook met veel plezier van op de hoogte zal houden.
Até ja
Beijinhos, Demy
-
17 Januari 2021 - 16:23
Ankie:
Deze stond open bij Oma! Leuk om nog een keer te lezen! En wat gaat de tijd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
