Vive la France

Bonsoir,

Het is vandaag geen Franse feestdag (althans, niet dat ik weet), maar ik denk dat ze die na vandaag wel gaan invoeren, want vandaag was ik voor een paar uur Française. En zeg nu zelf, je bent toch gek als je daar geen nationale feestdag van maakt.

Lissa en Myriam, mijn huisgenootjes, zijn Frans. Daarnaast zijn Nederlanders hier in Coimbra nogal moeilijk te vinden, tot dusver ben ik er twee tegen gekomen, tel mij daarbij en je kent de helft van alle Nederlandse Erasmus studenten in Coimbra. Daarom maakte ik vandaag tijdens het Erasmus Eurodinner deel uit van team Frankrijk. Ik weet het, overloper, maar ach, de Franse vlag heeft dezelfde kleuren als de Nederlandse, niemand die het verschil ziet. En heel eerlijk, welk Nederlands gerecht had ik überhaupt moeten maken? Stamppot? Dat vind ik zelf niet eens lekker (en ik heb geen flauw idee hoe je het maakt).

Het Erasmus Eurodinner is onderdeel van het ESN-programma en is eigenlijk een wedstrijd. ESN is overigens een afkorting voor Erasmus Student Network en kan in iedere Erasmus stad in Europa gevonden worden. ESN helpt Erasmus studenten met het wegwijs worden in een nieuwe stad, biedt allerhande diensten en kortingen aan en organiseert evenementen, heel veel evenementen. Feestjes, etentjes, city trips, bioscoopavonden, workshops, noem maar op, ESN heeft het allemaal. Als lid van ESN is ’n groot deel van deze evenementen gratis en anders spotgoedkoop. Het doel van dit etentje was het proberen van gerechten van over de hele wereld. Per team (of land dus) kon je een of meerdere gerechten aanmelden, die je vervolgens voor ongeveer 6 man moest bereiden. Al deze gerechten bij elkaar vormden een mega buffet waar iedereen kleine beetjes van kon proberen en een jury het beste gerecht uitzocht.

Ons team bestond uit Lissa, Myriam, Angélina (Angie), Cyrielle (Sake), Laëtitia (Titi) en mij. Angie en Sake zijn vriendinnetjes van Myriam en Titi is een vriendinnetje van Lissa, alle 3 wonen in Frankrijk maar zijn deze week op bezoek in Coimbra. Myriam was de chef-kok van het team (deze titel heeft ze sowieso al 2 weken geleden gekregen, want man man man, die meid kan koken) en er was maar een doel: winnen van de Italianen. De naam van ons team overigens, ‘Voulez vous … avec nous’, heb ik verzonnen, en die viel wel in de smaak. Komt die ene zin Frans die ik spreek toch nog ergens van pas.

Ik had vandaag tot 17:00 les en toen ik 20 minuten later thuiskwam was ons appartement omgetoverd tot wat de set van 24kitchen leek te zijn. Nergens in de keuken was nog ’n vierkante centimeter plek en het snijstation was inmiddels al naar de woonkamer verplaatst. Op het menu: gratin Dauphinois, quiche Lorraine, crêpes au sucre en petito fondants au chocolat. Daarnaast had Lissa de taak amuses te organiseren en zijn dit toastjes met Foie Gras (‘very expensive French pâté’ zoals ze ’t aan iedereen uitlegde) en vijgen jam en toastjes met Chaussee aux Moines kaas geworden. Foie Gras had ik tot de dag van vandaag overigens nog nooit gegeten, tot grote verbazing van Lissa en Myriam, maar was boven verwachting lekker! Van half 6 tot ongeveer 8 uur zijn we met z’n 6en bezig geweest bovenstaande gerechten te bereiden en bijbehorende versieringen te maken (vlaggetjes, ’n plattegrond, toren van chocoladefondants, een groot feest en dat allemaal omdat ik voor eventjes Française zou zijn. Haha) en rond half 9 zou het diner beginnen.

Eenmaal bij de bar waar het diner plaatsvond aangekomen, mochten we een tafeltje uitzoeken en was het wachten totdat iedereen aanwezig was (typisch Portugal, je bent nog op tijd als je 20 minuten te laat bent, wij waren vandaag op tijd en dus eigenlijk veel te vroeg) en toen kon het feest echt beginnen. En ’n feest was het absoluut. Door de drukte was het helaas niet mogelijk om alles te proeven (en van sommige dingen ben ik ook maar wat blij dat ik ze niet heb geproefd) maar alles (oké bijna alles dan) dat ik heb kunnen proeven was heerlijk. Pasta, tiramisu, gekke Poolse pannenkoeken, patatas bravas, Finse zalmsoep, Bulgaarse gehaktballetjes, chocolademousse, en allemaal gerechten waarvan ik geen flauw idee heb hoe ze heten of wat er überhaupt allemaal inzat. Het allerlekkerste kwam echter uit onze keuken en daar was de jury het absoluut mee eens, want aan het einde van de avond werden wij uitgeroepen tot winnaars! Wij hadden ons doel bereikt en trots als pauwen (kan dit spreekwoord ook in meervoud?) liepen we uiteindelijk de bar naar buiten.

En zo zien jullie maar weer, ik leer hier in Coimbra veel meer dan dat dat ze me op school vertellen, ik word opgeleid tot heuse keukenprinses en ook m’n Frans gaat met sprongen vooruit (oui oui, c’est vrai).

A tout a l’heure en vergeet niet om 24 februari als ‘Française pour un jour’ in jullie agenda te schrijven!

Bisous,
Demy