Om het af te leren

Oké, allerlaatste WBJN dan. Niet m’n allerlaatste natuurlijk, ik hoop namelijk nog veel mooie reisjes te maken en jullie hier op de hoogte te houden, maar dit zal wel echt mijn laatste reisverslag in het album Coimbra zijn. Gedurende mijn tijd in Portugal heb ik een aantal dingen met jullie willen delen die er helaas nooit van zijn gekomen, dus bij deze;

BEDDEN OPMAKEN IN PORTUGAL IS MEGA EASY.
Bedden opmaken doen ze hier in Portugal anders dan in Nederland, en ik moet eigenlijk toegeven dat de Portugese manier me iets meer aanstaan. Thuis heb ik echt een hekel aan bedden opmaken, maar hier is ’t mega easy. Je zou het niet eens een activiteit kunnen noemen. Kijk, in Nederland krijg je een dekbedovertrek (of hoeslaken? Die namen alleen al, als je ze echt leest betekenen ze toch eigenlijk allebei precies hetzelfde? Een overtrek voor je dekbed of een hoes voor je laken. Ik zie het verschil niet hoor) en dat moet je dan om je dekbed (of laken haha) heen zien te krijgen. 99% van de tijd dat je denkt dat dit gelukt is, na 5 minuten hannesen en jezelf in het zweet werken, blijkt dat de deken er in de verkeerde richting inzit of dat 1 van de vier hoeken van de deken opeens vermist is. Heel gedoe dus, nog erger dan stofzuigen. Hier in Portugal doen ze ’t anders, geen overtrek om je dekbed (of hoes om je laken), nee gewoon een laken, daarop je dekbed en daarop eventueel nog een deken of laken (afhankelijk van het weer denk ik). Appeltje eitje dus, dat kan zelfs ik zonder problemen. Misschien moeten we dat thuis ook maar invoeren, Ank?

KOREANEN ZIJN GEKKE MENSEN.
Dit zeg ik niet omdat Koreanen graag gefrituurde insecten of levende inktvissen eten (wat natuurlijk best al raar is…) maar om het volgende;
Wist je dat in Zuid-Korea de 9 maanden die je in je moeder doorbrengt geteld worden als ‘n levensjaar? En je dus op het moment dat je geboren wordt 1 bent, niet 0?
Daarnaast hebben ze in Zuid-Korea een heel makkelijk maar gek systeem, iedereen heeft namelijk zijn of haar eigen verjaardag MAAR officieel gezien wordt iedereen op 1 januari de leeftijd die ze in het jaar dat ingaat zouden krijgen. Ik zou dus op 1 januari 2016 22 zijn geworden en 17 maart zou slechts voor de show zijn. Hierdoor is ieder nieuwjaar in Zuid-Korea dan ook een grote ellende, 17-jarige staan namelijk tot 23h59 op straat en mogen om middernacht legaal drinken en de club in.
Jay, onze Zuid-Koreaanse vriend, was op 8 juni jarig en hoewel hij naar Europese standaard dus 24 werd, zou hij in Zuid-Korea reeds op 1 januari 25 zijn geworden. En dan denken dat ze gekke eetgewoontes hebben daar…

IK GA OP VAKANTIE EN NEEM MEE.
Sommigen van jullie zullen niet heel verrast zijn als ik zeg dat ik niet heel erg goed ben in het interpreteren van de weersvoorspellingen. Ik ben eigenlijk best een koukleum maar zie het weer altijd erg zonnig in (letterlijk). Als weeronline zegt dat er ook maar iets van zon is blijft mijn winterjas thuis en als de tempratuur afgerond kan worden na 20 neem ik uberhaupt geen jas mee. Daarbij komt dat ik meestal alleen naar de maximum tempratuur kijk (minimum temperatuur, huh waar staat die?) en ik dus vaak tot de conclusie moet komen dat ik het weer een beetje heb onderschat. Je zou denken dat ik hier van leer maar dat doe ik dus niet en dit gebeurt telkens weer. Als ik Ank moet geloven heb ik (en Nena overigens ook) dit kwaaltje overigens altijd al gehad, kan ik zelf dus ook niets aan doen.

Toen ik mijn koffers voor mijn reis naar Portugal aan het inpakken was zag de weersvoorspelling er niet extreem zonnig uit maar lag de (maximum) temperatuur wel continu rond de 18 graden (en dat in Februari dus). Wellicht kunnen jullie je mijn eerste reisverslag van deze reis nog herinneren, daar zei ik onder anderen het volgende: ‘…heerst er in Coimbra ook nog een heerlijk klimaat en zal ik dus vanaf volgende week (hopelijk) alleen nog maar in korte broekjes en rokjes rondhuppelen’. Dus, ik ging op vakantie en nam mee: zonnebrillen, bikini's, jurkjes, rokjes, topjes, shirtjes, broeken, m'n leren jasje en 1 dikke trui. Ha ha, welkom op de Noordpool. Nee het was geen Noordpool hier maar geloof me, zonder warme kleren was ik in Coimbra toch wel redelijk verloren. Verwarmingen hebben ze namelijk nog steeds niet en opstap gaan gebeurde vooral op straat.

Ok, dat was ‘m dan.
Doei en kusjes!