Viva la España
Blijf op de hoogte en volg Demy
26 Juni 2016 | Portugal, Coimbra
Hola chicas y chicos,
Mijn vorige update werd geschreven in de bus naar Lissabon, inmiddels ben ik net aan mijn derde busreis begonnen, die naar Bordeaux, de stad van le vin, ga ik vast leuk vinden. Maar eerst moet ik de komende 10 uur nog even zien te overleven. Gelukkig is deze bus iets luxer dan die naar Madrid en kan ik vannacht op mijn eigen privé schermpje Spaanse films kijken, wel zo handig voor m’n allerlaatste (hopelijk/waarschijnlijk/ga er wel van uit*eventjes afkloppen*) examen op Zuyd komende augustus.
Oké dus, first things first: mijn laatste 2 dagen in het mooie Portugal. Na doei gezegd te hebben tegen Coimbra was het afgelopen weekend tijd voor een mooie afsluiting van mijn Erasmus in Portugal, twee dagen Lissabon. Misschien herinneren jullie je het nog wel, de lovestory van Lissabon en mij was een typisch gevalletje ‘love at first sight’. Ook de derde keer dat ik deze stad bezocht heb ik continu genoten van alle barretjes & restaurantjes, azulejos, uitzichtpunten en nog wel veel meer. Wat mijn laatste bezoekje aan Lissabon toch wel heel bijzonder maakte waren de menen waarmee ik onderweg was. Naast mijn huisgenootjes, waren namelijk ook Tommaso en Zoltan mee. Vooral wij drietjes en Tommaso hebben gedurende mijn semester in Coimbra een hecht groepje gevormd, en het was dan ook wel heel fijn om deze tijd samen af te kunnen sluiten! Zondag zijn we in de namiddag in Lissabon aangekomen en direct doorgereisd naar Belem, waar we na een wandeling langs het water en het zien van de toren van Belem bij pastel de Belem de allerlekkerste pastel de nata van Portugal gegeten hebben (natuurlijk krijg je pastel de nata alleen in Portugal en is die van pastel de Belem daarmee dus gewoon de allerlekkerste). Na ons tripje naar Belem was het tijd voor diner, maar eerst moesten de heren nog ‘eventjes’ douchen. ‘Eventjes’. ‘We’ll be done in 20 minutes’, niet dus. De heren waren eerder al omgedoopt tot prinsesjes, aangezien ze altijd uren nodig hebben om zich klaar te maken en dus ook altijd te laat zijn. Deze naam hebben ze meer dan eer aangedaan afgelopen zondag. Toen ze de neusjes eindelijk gepoederd en de haren eindelijk geföhnd hadden, vertrokken we dus ietwat later dan gepland naar Mercado Ribeira, de foodhallen van Lissabon. Deze markt is eigenlijk een heel grote loods waar tientallen (sterren) restaurants uit de stad foodstandjes hebben. De variatie is groot en bij wijze van spreken kan iedereen eten wat hij of zij wil maar kun je vervolgens wel samen zitten en van dit eten genieten, heel gezellig. Ik zeg bij wijze van spreken omdat, ondanks deze mogelijkheid, we allemaal uiteindelijk voor hetzelfde kozen: kip. Al wachtende op onze chickies werd een fles wijn opengetrokken, en kwamen al snel de verhalen en herinneringen van onze tijd in Coimbra boven tafel (hoe cliché). Een paar kippetjes verder kreeg ik te horen dat ik ook mijn laatste toets met 14 punten gehaald had en kon het feest echt beginnen. Uiteindelijk heeft de bewaking ons er ’n half uur naar sluitingstijd uit moeten zetten en werd het feestje in Bairro Alto voortgezet. Ik had me geen betere laatste Portugese avond kunnen wensen!
Op maandag zijn de heren er al vroeg op uit getrokken om een dagje te gaan surfen en hebben wij rond de middag Chris ontmoet. Chris moest een paar weken geleden nogal onverwacht terug naar Canada en het was onzeker of we hem nog zouden zien, gelukkig is dit dus wel nog gelukt. Samen met Chris zijn we na 134 dagen wachten en zeuren (van mijn kant uit) EINDELIJK naar Taberna da Rua das Flores geweest. Vlak voor mijn vertrek naar Portugal heeft de vriend van Loeki, die zijn Erasmus in Lissabon gedaan heeft, mij een boekwerk aan must-sees en must-dos in Lissabon meegegeven, bovenstaand restaurantje stond bovenaan dit lijstje. Taberna da Rua das Flores werkt niet met reserveringen of menukaarten, het principe is simpel: wie het eerst komt, wie het eerst maalt en de gerechten die geserveerd worden, worden gebaseerd op de ingrediënten die die dag vers op de markt te krijgen zijn. Tot dusver is het telkens net niet gelukt hier te eten, het enthousiasme was dan ook goed te merken voorafgaand (en tijdens en na) onze lunch. Als ik er zo aan terugdenk loopt het water me weer in de mond en kan ik inderdaad iedereen alleen maar aanraden hier te gaan eten mocht je ooit in Lissabon zijn! Met de buikjes goed gevuld hebben we de rest van de middag in het park in Bairro Alto van de zon genoten en ons een beetje voorbereid op de busreis die ons te wachten stond. Om 21h00 zouden we namelijk onze 10 uur lange busreis naar Madrid beginnen. Voordat we in deze bus stapte moesten we doei zeggen tegen de heren en Portugal, en dat was toch wel even slikken. Na de nodige knuffels stapten wij in de bus en viel er eventjes een stilte. Adeús Portugal en op naar het volgende avontuur!
Dinsdagmorgen om 06h30 werden we wakker in Spanje. Grapje, ik werd niet wakker, ik had namelijk welgeteld 25 seconden geslapen. Toen, en ook nu weer, vraag ik me af wat me eigenlijk bezielt, daar hebben we RyanAir toch voor?! Maar goed, stonden we dan met onze slaapkop en de hele inboedel aan bagage om 07h00 in Madrid. Anderhalf uur totdat de eerste koffiezaak open zou gaan en drie uur totdat ons appartementje beschikbaar zou zijn. Het wachten op die eerste koffiezaak leek een eeuwigheid te duren maar was het wachten absoluut waard. Hier kregen we, na een flinke bak koffie, namelijk traditioneel Spaans ontbijt, geroosterd brood met ’n beetje olie en tomaten. Simpel maar overheerlijk. Ondanks de flinke bak koffie kregen Lissa en Myriam het daarna toch voor elkaar om pontificaal in slaap te vallen midden in die koffietent. Dat zal er vast grappig uitgezien hebben, ik op ’n bank omringd door twee slaapkoppen, 5 koffers, 6 canvastassen en 2 rugzakken. Lekker aso ook. Om 10h00 mochten we eindelijk onze Airbnb in en zouden we even chillen op de bank. Even chillen op de bank werd een siësta van 2 uur. Als de echte Spanjaarden die we die dag waren, zijn we na deze siësta direct op pad gegaan voor lunch: tapas en sangria. Dat typisch Spaanse beviel ons na dag 1 wel en besloten we de rest van ons tripje voort te zetten.
De eerste dag in een nieuwe stad vind ik overigens altijd een beetje minder vlinder, je kent je nergens uit, hebt geen idee welke kant je op moet (hoewel dat met mijn oriëntatievermogen ook na 3 dagen nog een probleem is) en hebt geen idee wat er precies te doen en zien is. In dit geval waren we alle drie voor de eerste keer in Madrid en wist dus ook Lissa, die normaal alles aan oriëntatievermogen heeft dat ik mis, niet zo goed wat te doen of waar te gaan. Daarnaast is siësta dus nogal een dingetje in Spanje, want toen we om 14h00 bij de VVV van Madrid aankwamen om wat meer informatie te krijgen, bleek zelfs deze gesloten voor ’t dagelijkse middagdutje. Op eigen houtje zijn we dus maar wat gaan rondlopen en hebben geprobeerd de stad een beetje te verkennen.
De 3 dagen die volgde hebben we op ons gemak en te voet heel wat stukjes Madrid verkend. Te voet mag wel even benadrukt worden, volgens mijn iPhone hebben we op 4 dagen tijd namelijk 60,92 kilometer gewandeld. Die tapas, sangria’s en siëstas hebben we dan denk ik ook wel dubbel en dik verdiend. In Madrid is het rond deze tijd van het jaar ontzettend warm en benauwd waardoor we besloten de ochtenden en namiddagen te benuttigen voor het bezichtigen van de stad en de warmste momenten van de dag lekker rustig aan te doen. Zogezegd, zo gedaan hebben we voor en na de middag heel wat gebouwen, straatjes, pleintjes en schattige cafétjes, barretjes en restaurantjes gezien en hebben we rond de middag vooral parkjes, cafétjes, barretjes en restaurantjes bezocht.
Gedurende die kilometers die we gelopen hebben in Madrid zijn me twee dingen het meeste opgevallen. Allereerst oogt Madrid precies het tegenovergestelde van Lissabon. Waar je in Lissabon vooral huizen en gebouwen ziet die versierd zijn met kleurtjes, vormpjes en andere versieringen, zijn de gebouwen in Madrid heel strak en chique. Net zoals in Lissabon, heb ik in Madrid de hele tijd vol vreugde om me heen gekeken en genoten van deze chique gebouwen. Buiten deze overduidelijk aanwezige bouwstijl zie je in Madrid overal heel duidelijk het kolonialisme en imperialisme terug. Veel meer dan in Portugal.
Ook overduidelijk aanwezig in Madrid waren de te gekke terrasjes, restaurantjes, cafétjes, barretjes en winkeltjes. Van artistieke waterijsjes in een winkeltje dat eruitziet als een film uit de jaren 50, tot typisch Spaanse tapasrestaurantjes en hypermoderne koffiezaakjes. Je zou Madrid wel een culinair snoepwinkeltje kunnen noemen.
Na deze super dagen in Lissabon en Madrid zijn we inmiddels dus onderweg naar Bordeaux voor Bordeaux Fete le Vin, Garorock en een hele waslijst aan must sees en must dos die de dames de afgelopen weken voor de komende week opgesteld hebben. Er staat me dus nog heel veel leuks te wachten en ik ben inmiddels 1 grens dichter bij huis…
A tout schatjes,
Bisous xxxxx
Mijn vorige update werd geschreven in de bus naar Lissabon, inmiddels ben ik net aan mijn derde busreis begonnen, die naar Bordeaux, de stad van le vin, ga ik vast leuk vinden. Maar eerst moet ik de komende 10 uur nog even zien te overleven. Gelukkig is deze bus iets luxer dan die naar Madrid en kan ik vannacht op mijn eigen privé schermpje Spaanse films kijken, wel zo handig voor m’n allerlaatste (hopelijk/waarschijnlijk/ga er wel van uit*eventjes afkloppen*) examen op Zuyd komende augustus.
Oké dus, first things first: mijn laatste 2 dagen in het mooie Portugal. Na doei gezegd te hebben tegen Coimbra was het afgelopen weekend tijd voor een mooie afsluiting van mijn Erasmus in Portugal, twee dagen Lissabon. Misschien herinneren jullie je het nog wel, de lovestory van Lissabon en mij was een typisch gevalletje ‘love at first sight’. Ook de derde keer dat ik deze stad bezocht heb ik continu genoten van alle barretjes & restaurantjes, azulejos, uitzichtpunten en nog wel veel meer. Wat mijn laatste bezoekje aan Lissabon toch wel heel bijzonder maakte waren de menen waarmee ik onderweg was. Naast mijn huisgenootjes, waren namelijk ook Tommaso en Zoltan mee. Vooral wij drietjes en Tommaso hebben gedurende mijn semester in Coimbra een hecht groepje gevormd, en het was dan ook wel heel fijn om deze tijd samen af te kunnen sluiten! Zondag zijn we in de namiddag in Lissabon aangekomen en direct doorgereisd naar Belem, waar we na een wandeling langs het water en het zien van de toren van Belem bij pastel de Belem de allerlekkerste pastel de nata van Portugal gegeten hebben (natuurlijk krijg je pastel de nata alleen in Portugal en is die van pastel de Belem daarmee dus gewoon de allerlekkerste). Na ons tripje naar Belem was het tijd voor diner, maar eerst moesten de heren nog ‘eventjes’ douchen. ‘Eventjes’. ‘We’ll be done in 20 minutes’, niet dus. De heren waren eerder al omgedoopt tot prinsesjes, aangezien ze altijd uren nodig hebben om zich klaar te maken en dus ook altijd te laat zijn. Deze naam hebben ze meer dan eer aangedaan afgelopen zondag. Toen ze de neusjes eindelijk gepoederd en de haren eindelijk geföhnd hadden, vertrokken we dus ietwat later dan gepland naar Mercado Ribeira, de foodhallen van Lissabon. Deze markt is eigenlijk een heel grote loods waar tientallen (sterren) restaurants uit de stad foodstandjes hebben. De variatie is groot en bij wijze van spreken kan iedereen eten wat hij of zij wil maar kun je vervolgens wel samen zitten en van dit eten genieten, heel gezellig. Ik zeg bij wijze van spreken omdat, ondanks deze mogelijkheid, we allemaal uiteindelijk voor hetzelfde kozen: kip. Al wachtende op onze chickies werd een fles wijn opengetrokken, en kwamen al snel de verhalen en herinneringen van onze tijd in Coimbra boven tafel (hoe cliché). Een paar kippetjes verder kreeg ik te horen dat ik ook mijn laatste toets met 14 punten gehaald had en kon het feest echt beginnen. Uiteindelijk heeft de bewaking ons er ’n half uur naar sluitingstijd uit moeten zetten en werd het feestje in Bairro Alto voortgezet. Ik had me geen betere laatste Portugese avond kunnen wensen!
Op maandag zijn de heren er al vroeg op uit getrokken om een dagje te gaan surfen en hebben wij rond de middag Chris ontmoet. Chris moest een paar weken geleden nogal onverwacht terug naar Canada en het was onzeker of we hem nog zouden zien, gelukkig is dit dus wel nog gelukt. Samen met Chris zijn we na 134 dagen wachten en zeuren (van mijn kant uit) EINDELIJK naar Taberna da Rua das Flores geweest. Vlak voor mijn vertrek naar Portugal heeft de vriend van Loeki, die zijn Erasmus in Lissabon gedaan heeft, mij een boekwerk aan must-sees en must-dos in Lissabon meegegeven, bovenstaand restaurantje stond bovenaan dit lijstje. Taberna da Rua das Flores werkt niet met reserveringen of menukaarten, het principe is simpel: wie het eerst komt, wie het eerst maalt en de gerechten die geserveerd worden, worden gebaseerd op de ingrediënten die die dag vers op de markt te krijgen zijn. Tot dusver is het telkens net niet gelukt hier te eten, het enthousiasme was dan ook goed te merken voorafgaand (en tijdens en na) onze lunch. Als ik er zo aan terugdenk loopt het water me weer in de mond en kan ik inderdaad iedereen alleen maar aanraden hier te gaan eten mocht je ooit in Lissabon zijn! Met de buikjes goed gevuld hebben we de rest van de middag in het park in Bairro Alto van de zon genoten en ons een beetje voorbereid op de busreis die ons te wachten stond. Om 21h00 zouden we namelijk onze 10 uur lange busreis naar Madrid beginnen. Voordat we in deze bus stapte moesten we doei zeggen tegen de heren en Portugal, en dat was toch wel even slikken. Na de nodige knuffels stapten wij in de bus en viel er eventjes een stilte. Adeús Portugal en op naar het volgende avontuur!
Dinsdagmorgen om 06h30 werden we wakker in Spanje. Grapje, ik werd niet wakker, ik had namelijk welgeteld 25 seconden geslapen. Toen, en ook nu weer, vraag ik me af wat me eigenlijk bezielt, daar hebben we RyanAir toch voor?! Maar goed, stonden we dan met onze slaapkop en de hele inboedel aan bagage om 07h00 in Madrid. Anderhalf uur totdat de eerste koffiezaak open zou gaan en drie uur totdat ons appartementje beschikbaar zou zijn. Het wachten op die eerste koffiezaak leek een eeuwigheid te duren maar was het wachten absoluut waard. Hier kregen we, na een flinke bak koffie, namelijk traditioneel Spaans ontbijt, geroosterd brood met ’n beetje olie en tomaten. Simpel maar overheerlijk. Ondanks de flinke bak koffie kregen Lissa en Myriam het daarna toch voor elkaar om pontificaal in slaap te vallen midden in die koffietent. Dat zal er vast grappig uitgezien hebben, ik op ’n bank omringd door twee slaapkoppen, 5 koffers, 6 canvastassen en 2 rugzakken. Lekker aso ook. Om 10h00 mochten we eindelijk onze Airbnb in en zouden we even chillen op de bank. Even chillen op de bank werd een siësta van 2 uur. Als de echte Spanjaarden die we die dag waren, zijn we na deze siësta direct op pad gegaan voor lunch: tapas en sangria. Dat typisch Spaanse beviel ons na dag 1 wel en besloten we de rest van ons tripje voort te zetten.
De eerste dag in een nieuwe stad vind ik overigens altijd een beetje minder vlinder, je kent je nergens uit, hebt geen idee welke kant je op moet (hoewel dat met mijn oriëntatievermogen ook na 3 dagen nog een probleem is) en hebt geen idee wat er precies te doen en zien is. In dit geval waren we alle drie voor de eerste keer in Madrid en wist dus ook Lissa, die normaal alles aan oriëntatievermogen heeft dat ik mis, niet zo goed wat te doen of waar te gaan. Daarnaast is siësta dus nogal een dingetje in Spanje, want toen we om 14h00 bij de VVV van Madrid aankwamen om wat meer informatie te krijgen, bleek zelfs deze gesloten voor ’t dagelijkse middagdutje. Op eigen houtje zijn we dus maar wat gaan rondlopen en hebben geprobeerd de stad een beetje te verkennen.
De 3 dagen die volgde hebben we op ons gemak en te voet heel wat stukjes Madrid verkend. Te voet mag wel even benadrukt worden, volgens mijn iPhone hebben we op 4 dagen tijd namelijk 60,92 kilometer gewandeld. Die tapas, sangria’s en siëstas hebben we dan denk ik ook wel dubbel en dik verdiend. In Madrid is het rond deze tijd van het jaar ontzettend warm en benauwd waardoor we besloten de ochtenden en namiddagen te benuttigen voor het bezichtigen van de stad en de warmste momenten van de dag lekker rustig aan te doen. Zogezegd, zo gedaan hebben we voor en na de middag heel wat gebouwen, straatjes, pleintjes en schattige cafétjes, barretjes en restaurantjes gezien en hebben we rond de middag vooral parkjes, cafétjes, barretjes en restaurantjes bezocht.
Gedurende die kilometers die we gelopen hebben in Madrid zijn me twee dingen het meeste opgevallen. Allereerst oogt Madrid precies het tegenovergestelde van Lissabon. Waar je in Lissabon vooral huizen en gebouwen ziet die versierd zijn met kleurtjes, vormpjes en andere versieringen, zijn de gebouwen in Madrid heel strak en chique. Net zoals in Lissabon, heb ik in Madrid de hele tijd vol vreugde om me heen gekeken en genoten van deze chique gebouwen. Buiten deze overduidelijk aanwezige bouwstijl zie je in Madrid overal heel duidelijk het kolonialisme en imperialisme terug. Veel meer dan in Portugal.
Ook overduidelijk aanwezig in Madrid waren de te gekke terrasjes, restaurantjes, cafétjes, barretjes en winkeltjes. Van artistieke waterijsjes in een winkeltje dat eruitziet als een film uit de jaren 50, tot typisch Spaanse tapasrestaurantjes en hypermoderne koffiezaakjes. Je zou Madrid wel een culinair snoepwinkeltje kunnen noemen.
Na deze super dagen in Lissabon en Madrid zijn we inmiddels dus onderweg naar Bordeaux voor Bordeaux Fete le Vin, Garorock en een hele waslijst aan must sees en must dos die de dames de afgelopen weken voor de komende week opgesteld hebben. Er staat me dus nog heel veel leuks te wachten en ik ben inmiddels 1 grens dichter bij huis…
A tout schatjes,
Bisous xxxxx
-
26 Juni 2016 - 10:50
Ine:
Hoi Deemke,
Och...wat gaat het toch snel hé.....ben je alweer bijna thuis. En wat heb je mooie dingen gedaan en gezien!! Ben trots op je -
26 Juni 2016 - 17:30
Ankie:
Super verhaaltje, trots op jou!
Ben af aan het tellen.
Liefs,
Mama:) -
28 Juni 2016 - 06:08
Marjo:
Prachtige update Demy,sluit me aan bij Ankie en Ine:trots op ons nichtje :) :) :).Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
