Mathis & Demy on tour

Bom dia schatjes,

Op woensdag 27 april, toen jullie onder Siberische weersomstandigheden de verjaardag van Willy aan het vieren waren, zat ik ongeduldig als maar zijn kon af te tellen totdat het half 7 ’s avonds zou zijn. Om die tijd zou ik na 50 dagen aftellen eindelijk Mathis weer zien. Om half 7 mocht ik echter nog een beetje doortellen want uitgerekend op deze dag besloot alle openbaar vervoer in Duitsland te staken waardoor Mathis uiteindelijk pas om half 8 op het vliegveld in Porto was (en ongeveer 2 uur later in Coimbra).

Aangezien Mathis voor 9 dagen (of ja, door de vliegtijden eigenlijk 8) in Coimbra zou zijn hadden we al besloten om tijdens het weekend een roadtrip door het noorden van Portugal te maken. 5 dagen, 5 steden en heel veel goed weer voorspeld, het perfecte recept voor een mooie roadtrip, dat kan ik jullie wel vertellen. Op donderdag zouden we de auto, die ik een aantal dagen ervoor gereserveerd had, ophalen. Met oog op het financiële plaatje van onze reis had ik besloten de goedkoopst mogelijke auto die op diesel reed te reserveren (tegenwoordig heb ik zelfs verstand van dit soort dingen dus…), een Fiat 206. De medewerkers van Avis hadden echter een klein foutje gemaakt waardoor deze niet meer beschikbaar was en we een gratis upgrade kregen naar een Fiat 500 L. Dit soort foutjes zie ik niet echt als fout en mogen voor mij dus wel wat vaker gemaakt worden. Fancy als maar zijn kon in onze Fiat 500 vertrokken we donderdag in de namiddag naar Porto, de eerste stop van onze roadtrip. Hier kwamen we tegen de avond aan en hebben we het laatste beetje zon genoten om Porto al een beetje te verkennen waarna we op zoek zijn gegaan naar een leuk restaurantje. Dit bleek nogal een opgave, aangezien we midden in het toeristische deel van de stad zaten. Uiteindelijk kwamen we uit bij een wijn bar genaamd ‘The Wine Box’, en hoewel het eten er hier prima uitzag was de wijn toch wel wat prijzig (nog steeds goedkoper dan in Nederland, maar toch). Na een beetje wikken en wegen besloten we hier toch te eten en die prijzen maar voor lief te nemen. Twee uur later kregen we de rekening voorgeschoteld en bleek dat onze ober vergeten was de wijn te rekenen. Toen wisten we natuurlijk niet hoe snel we moesten betalen en wegkomen, en wat keek de lieve man blij toen we zeiden dat hij de welgeteld €1,45 aan wisselgeld mocht houden. Haha.

De tweede dag van onze roadtrip zijn we begonnen met een uitgebreide ontdekkingstocht door Porto. Aangezien ik deze dag al vroeg uit de veren was om een kleine ochtendloop te maken had ik al enigszins een idee van waar we zijn moesten en wist ik inmiddels wat er aan de overkant van het water te zien was. Als echte toeristen hebben we de meest bekende plekjes van Porto gezien en zijn we hier en daar gestopt voor een hapje of een drankje. Ook in de grote winkelstraat van Porto, St. Catharina, hebben we ons een tijdje geamuseerd. Dit is dan overigens ontzettend fijn aan tripjes maken met Mathis, die gaat zonder moeilijk te doen de hele middag mee winkelen (of ik met hem mee…). Mathis speelt overigens gitaar en normaal ik vind het heerlijk om hier uren naar te luisteren, des te jammer dus dat de gitaar niet mee kon in vliegtuig. Tijdens het winkelen vond Mathis echter twee straatmuzikanten die maar wat graag hun gitaar eventjes aan hem wouden afstaan. Zat ie dan, binnen twee seconden van toerist naar straatmuzikant.
Na een wandeling over Ponte de Luis-I hebben we nog een tijdje van het uitzicht over Porto genoten en zijn vervolgens doorgereden naar onze volgende bestemming, Braga. Wellicht is het jullie al opgevallen overigens, zoals jullie kunnen lezen zijn we in Porto geweest maar hebben geen Port proeverij gedaan. Heel gek inderdaad. Deze proeverij stond namelijk wel op onze planning maar toen wij op donderdag aankwamen waren alle proeflokalen al gesloten en op vrijdag moesten we nog rijden waardoor dit helaas in het water viel. Zoals ik al zei, heel jammer, hopelijk kom ik de komende weken nog in Porto om dit stukje cultuur alsnog te proeven.

Braga dus. Braga ligt op ongeveer ’n uurtje rijden van Porto en ook hier kwamen we tegen de avond aan. Bij aankomst in ons hostel kregen we een uitgebreide uitleg over de stad, restaurantjes en barretjes waardoor we vervolgens goed voorbereid en wel de stad konden gaan verkennen. Helaas was het deze avond echter ietwat fris en hadden we allebei niet heel veel zin om lang rond te lopen, goed ook maar want het restaurantje waar we die avond terecht zijn gekomen heb ik het beste toetje OOIT gegeten. Ja echt waar. In dit burgerrestaurant (ja daar maak je mij, en ook Mathis, wel erg blij mee) bestelde we, nadat we al genoten hadden van een heerlijke burger, het Oreo & peanutbutter toetje. Oh mensen, woorden kunnen niet beschrijven hoe lekker dit was. Het was zo lekker dat we er twee to-go meegenomen hebben en we de dag erna daadwerkelijk zijn omgedraaid toen we erachter kwamen dat we ze in de koelkast van ons hostel waren vergeten (omgedraaid = pak ‘m beet 1 uur extra rijtijd. Jawel, zo lekker was het). Braga is overigens een populair maar ‘klein’ stadje in het Noorden van Portugal. Klein tussen aanhalingstekens omdat vooral het centrum van de stad klein is (vergeleken andere Portugese steden) en de stad vooral bekend is voor de kerken die net iets buiten het centrum liggen. De derde dag van onze roadtrip hebben we dan ook de ochtend besteed aan het bezoeken van het centrum van Braga en zijn we na de lunch doorgereden naar een van deze kerken. Vanaf deze kerk heb je een geweldig uitzicht over Braga, waar we dan ook een uurtje of wat van hebben zitten genieten.

Vanaf deze kerk zijn we, met een kleine detour voor onze toetjes, doorgereden naar Peneda-Gerês, een nationaal park in het Noorden van Portugal, direct aan de Spaanse grens (‘Portugal grenst alleen aan Spanje’, ja dat weet ik). In dit nationaal park hebben we anderhalve dag oprecht van de natuur genoten. De eerste avond hebben we dicht bij ons hostel aan het meer gezeten en de tweede dag hebben we een wandeling gemaakt naar een van de watervallen in het park. De weg naar deze watervallen hebben we helaas niet helemaal gevonden waardoor we uiteindelijk niet bij de daadwerkelijke watervallen uitkwamen. Eerlijk is eerlijk was dit uiteindelijk eigenlijk veel beter, want hoewel we niet bij de daadwerkelijke waterval zijn uitgekomen hebben we hier prachtig uitzicht gehad en was er behalve ons niemand hier. Geen schreeuwende kinderen of toeristen, helemaal niets. Genieten.

Zoals ik al zei ligt Peneda-Gerês aan de Spaanse grens, wellicht kunnen jullie onze volgende stop dus al wel raden: SPANJE! Ik bedoel al dat Portugal wordt inmiddels ook wel een beetje saai (grapje, helemaal niet), vandaar onze volgende stop, Vigo. Ook in Vigo kwamen we tegen de namiddag aan en na het aanzien van Google Maps dacht ik dat het wel oké was om een rondje te gaan rennen. Langs het water naar beneden en dan weer terug naar boven dacht ik. Of gewoon 4 keer links. Komt wel goed. Haha niet dus, na een half uurtje (zo lang zou ik ongeveer rennen) dacht ik dat ik misschien toch maar ‘ns ergens de weg moest gaan vragen. Dit bleek nogal een opgave, Spanjaarden spreken dus echt geen woord Engels, dat is inmiddels wel duidelijk. In ieder geval kwam ik op een bepaald moment in een pizza tent terecht waar ik met behulp van Google heb weten duidelijk te maken waar ik heen moest: 5 kilometer de andere kant op. Tot dusver mijn oriëntatie vermogen… Na deze, ietwat uit de hand gelopen, run hoopte ik op een lekker glas sangria, alleen om er then and there achter te komen dat ze in Vigo geen sangria drinken. WAT? Ja dat dacht ik ook. Gekke Spanjaarden, zelfs in Valkenburg krijg je sangria maar in Vigo niet… Vigo is overigens wel een mooie stad, zoals ik al zei spreekt niemand Engels (of iedere andere taal die niet Spaans is), maar met een schattig centrum en een mooie haven en boulevard is ook deze stad zeker een bezoekje waard! Na een wandeling door Vigo zijn we later op de dag terug naar Portugal gereisd, naar het strand. Het weer in Portugal is tot dusver overigens verre van wat ik gehoopt had dat het zou zijn maar tijdens onze roadtrip had het weer niet beter kunnen zijn, er waar kan dit dan beter gevierd worden dan aan het strand?! Onze zoektocht naar een mooie badplaats heeft ons door Caminha en naar Viano do Castelo geleid. In Viano do Castelo hebben we de laatste avond van onze roadtrip op het strand de zonsondergang gekeken en heeft Mathis zelfs een vuurtje weten te maken. Toen dit vuurtje langzaam gedoofd was, hebben we bij ‘n strandtent, die een stukje verder op lag, gegeten. Bij deze strandtent heeft Mathis Francesinha gegeten. Deze typisch Portugese maaltijd bestaat uit een 3 dubbele boterham, belegd met verschillende soorten vlees, overbakken met ’n flinke laag kaas en zwemt in een flinke portie Francesinha saus (gemaakt van tomaat en bier). Daarnaast wordt deze maaltijd over het algemeen met een flinke portie frieten geserveerd en is een perfecte weerspiegeling van de Portugese keuken. En daar dacht ik dat ze in Portugal vooral heel gezond aten. Niet echt dus.

De laatste dag van onze roadtrip hebben we in de ochtend de Santa Maria Maior bezocht, een kerkje dicht bij het centrum van Viano do Castelo. Ook vanaf hier was het uitzicht wederom geweldig maar ook was het heel erg warm en zonnig, reden genoeg om na de nodige kiekjes door te reizen naar het strand en hier de laatste uurtjes van onze vakantie een kleurtje op te doen en lekker te luieren. Rond 4 uur die middag zijn we in de auto terug naar Coimbra gestapt. Hier kwamen we rond etenstijd aan en werd Mathis wederom voorzien van een heerlijke maaltijd (ook op 27 april stond het avond eten namelijk klaar toen meneer aankwam).

Up next: Queima das Fitas & weekendje Lissabon. Op dit volgende reisverslag zullen jullie echter eventjes moeten wachten, mijn allerlaatste lesweek hier in Coimbra is gisteren namelijk begonnen en over precies 2 weken ben ik vandaag klaar met tentamens en deadlines. Tot dan zal ik vooral in de bibliotheek en achter de boeken te vinden zijn. Zoals ik al zei is het weer hier in Portugal tot dusver niet helemaal mooi geweest en voor de komende 2 weken ben ik daar eerlijk gezegd dan toch wel een beetje blij mee!

Tot snel & bisous,
Demy