Pastel de nata & galão

Óla,

Mijn eerste update vanuit mijn stekkie in Coimbra. Ik heb ontzettend veel te vertellen en ga waarschijnlijk de helft vergeten, maar goed, dat komt later dan wel weer.

Zondagochtend hebben pap, mam en Linds me naar Eindhoven gebracht, Nena heb ik om 10 voor 6 uit bed getrommeld voor nog een dikke knuffel. Om 06:00 moesten we thuis weg en dat viel toch wel zwaar na 50 minuten slaap. Dat lezen jullie goed, ik heb 5 dagen carnaval in 1 dag proberen te vieren en dat is best goed gelukt... Van zaterdagochtend half 10 tot zondagochtend 4 heb ik feest gevierd en er ontzettend van genoten. Tijdens die 50 minuten slaap zijn de kaboutertjes nog langs geweest in Margraten want toen ik zondag wakker werd was mijn koffer opeens 2 kilo te zwaar en moest ik de voorraad drop dus helaas thuis laten ):

Mijn laatste paar minuten op Nederlandse bodem was het weer dramatisch, waarschijnlijk moest Nederland ook eventjes huilen omdat ik weg ga (wel logisch natuurlijk). Na het inchecken van mijn bagage, koffie en thee en de nodige kusjes en knuffels ben ik rond 8 door de douane gegaan en kon mijn avontuur echt gaan beginnen.
De vliegreis naar Lissabon heb ik, gelukkig, grotendeels slapend doorgebracht. Ongeveer een half uur voordat het vliegtuig ging landen werd ik wakker en heb ik kunnen genieten van het uitzicht over Lissabon, echt wauw! De zee, het strand, allemaal schattige huisjes, dat was wel lekker wakker worden. Op het vliegveld was het eerste dat ik zag de McDonald’s, hier in Portugal verkopen ze daar dus geen McKroket maar boterhammen met kaas en ham, gekke bedoeling (en nee, geen zorgen, mijn eerste maaltijd in Portugal was geen McDonald’s, ik heb alleen eventjes de menukaart bestudeerd)! Vanuit het vliegveld was het gelukkig heel makkelijk om bij de trein/in Coimbra te komen, echter ben ik helaas niet de handigste thuis en zal ik de gemiddelde Portugees dus wel aan het lachen gemaakt hebben met mijn acrobatische kunsten (de (rol)trappen, metro en trein met 2 koffers en ’n rugzak was geen succes haha). Eenmaal in Coimbra aangekomen heeft een taxi mij naar mijn appartementje gebracht waar Lissa en Myriam me stonden op te wachten.

Afgelopen week ben ik via Facebook in contact gekomen met deze twee Franse meisjes. Zij vieren allebei twee semesters Erasmus in Coimbra en hun vorige huisgenootje is vorige week vertrokken waardoor er dus een kamer vrijkwam. De kamer en het appartementje zijn eigenlijk top, de locatie is prima (en het uitzicht is nog beter, check de foto), er is genoeg ruimte, een grote keuken en om de week komt de poetsvrouw de toko schoonmaken. (Centrale) verwarming doen ze hier overigens niet aan, het voelt hier in huis dan ook af en toe aan alsof ik in Siberië op Erasmus ben. Dat is natuurlijk een beetje overdreven, want hoewel het weer nog niet helemaal top is, komt de tempratuur toch niet onder de 12 graden en heb ik dus eigenlijk niets te klagen. Maar een gebrek aan verwarming maakt de gevoelstempratuur wel ’n stukje lager, gelukkig staan door het hele appartement van die kleine portable kacheltjes die de toko warm moeten houden.

Over die eerste maaltijd in Portugal trouwens, dat was inderdaad geen McDonalds. Het was ook niet echt een maaltijd, maar koffie met gebak. Na mijn kennismaking met Lissa en Myriam hebben ze me de stad laten zien en zijn we koffie gaan drinken in een koffietentje op Ponte Santa Clara (beneden aan de straat). Hier heb ik pastel de nata gegeten en galão gedronken, ‘now you’re a real Portuguese girl’ zei Lissa. pastel de nata is een nationale lekkernij gemaakt van bladerdeeg en pudding en galão is koffie met opgeklopte melk (het verschil tussen galão en café com leite is me nog vrij onduidelijk en volgens mij hebben mijn huisgenootjes datzelfde probleem). Uit eten of drinken kost hier overigens geen drol, bovengenoemde voor 3 personen kostte in totaal 6 euro en dit soort gekke prijzen zie je hier overal. Gisteravond ben ik met mijn huisgenootjes ‘duur’ (voor Portugese begrippen dus) gaan uiteten, we aten ’n aantal tapasgerechten, dronken wijn en hadden een heerlijk toetje en moesten 12 euro per persoon betalen. Over het algemeen schijn je hier voor een prima maaltijd niet meer dan 5 tot 7 euro kwijt te zijn en uiteten, zowel tussen de middag als ’s avonds, is hier dan ook vrij gewoon. Avondeten doen ze hier trouwens ook echt in de avond. En met echt in de avond bedoel ik eigenlijk rond middernacht (nee oké, 9 uur maar het voelde gisteren wel als middernacht). Dat laat eten hier vrij gewoon is had ik me eigenlijk niet helemaal gerealiseerd en ik was dan ook ontzettend blij toen we gisteren om 9 eindelijk aan tafel zaten. Dit is overigens de reden dat er alleen een foto van het toetje bestaat en niet van het avondeten haha.

Vandaag ben ik bij Casa da Lusofonia geweest. In mijn vorige blog vertelde ik dat hier alles m.b.t. school etc. geregeld zou worden maar volgens mij kan dat hele proces hier wel een poosje in beslag nemen, maar dat schijnt normaal te zijn. Wat ik wel heb gekregen is een verklaring van mijn aankomst in Coimbra, waarmee ik me later bij Loja do cidadáo (de gemeente) officieel heb geregistreerd als inwoner van Coimbra. Sinds vanmiddag ben ik dus officieel inwoner van Portugal. Ook spreek ik al 1 woord Portugees, namelijk obrigada (dankjewel, mannen zeggen obrigado).

Zoals sommige van jullie misschien al wisten is Coimbra nogal heuvelachtig. Dat bleek maar weer toen ik vandaag mijn eerste rondje gerend heb hier. Eigenlijk was ik van plan een klein rondje te rennen maar mijn oriëntatie vermogen is dus schijnbaar nog slechter dan ik altijd al dacht, want toen ik dacht bijna terug thuis te zijn bleek dat ik aan de hele andere kant van de stad was en totaal geen idee had welke kant ik op moes. Toen ik eindelijk een bekende straat zag heb ik van vreugde een sprongetje gemaakt. Geen echt sprongetje, dat zat er na die heuvels helaas niet meer in, vooral niet met de gedachte dat de zwaarste heuvel nog moest komen. Helemaal kapot kwam ik thuis aan en moest ik als kersje op de taart ook nog 4 etages naar boven. Met de trap. Maar ach, goed voor de vot he, al die bergen en trappen! Komende woensdag ga ik een kijkje nemen bij de atletiekvereniging/rengroep hier in Coimbra. Het is nog een beetje onduidelijk wat het verschil tussen deze twee is maar daar zal ik snel genoeg achter komen.

Morgen is carnival in Portugal en zijn alle overheidsgebouwen en diensten (en dus school) gesloten, om deze vrije en feestdag te vieren wordt vanavond een Erasmus Carnival Party georganiseerd. Hier ga ik samen met mijn huisgenootjes naar toe en morgen wordt carnival bij ons gevierd met een crêpe-party (voordelen van Franse huisgenootjes!), hoe de Portugezen deze dag verder vieren weet ik niet, dat zal ik morgen wel zien.

Zo, dat was me ’t reisverslag wel weer voor vandaag. Zoals ik aan het begin al voorspelde heb ik heel veel niet verteld. Dat zou ik wel kunnen doen, want ik heb nog genoeg te vertellen, maar ik zou zelf geen zin hebben om nog ’n langere lap tekst te lezen, dus de rest houden jullie te goed. Morgen krijg ik een Portugees telefoonnummer, deze zal ik, samen met mijn adres, via whatsapp met jullie delen.
Iedereen die carnaval aan ’t vieren is, veel plezier. Iedereen die geen carnaval aan ’t vieren is, ook veel plezier.

Doei,
Demy

p.s. wisten jullie dat het hier 1 uur eerder is dan in Nederland?